Deze week bracht ik opnieuw voornamelijk achter mijn pc door. Ik heb het gevoel dat ik bijna voldoende informatie heb verzameld om een mooi plan te kunnen opstellen voor het project. Daarom vroeg ik of ik al eens een lesje kon geven op school. Ik legde de leerlingen het project uit, stelde hen enkele kennisvragen en legde de nadruk op het belang van adequaat watergebruik voor onder andere drinken, hygiëne en sanitatie. Leuke ervaring!
Voor meer details per dag kunnen jullie verder lezen onder deze foto's.
6-12: Fietsrem kapot
Deze ochtend was het meeting van de KOTIMU coöperatieve. Ik mocht enkele vragen stellen en kreeg hier en daar antwoorden waar ik wel mee verder kon.
Daarna besloot ik me buiten te zetten om te werken, maar net toen ik geïnstalleerd was, begon het te regenen. Naar binnen vluchten dan maar.
Maar de ellende begon pas daarna, wanneer Senga terugkwam met mijn fiets en zei "I've had an accident". Hij toonde mijn fiets en mijn remhendel was volledig afgebroken. Ik keek er zo hard naar uit om de volgende dag te gaan fietsen, maar dat kon ik dus vergeten.
Mijn concentratie was nihil en ook de elektriciteit viel uit, dus rond 17u besloot ik maar te stoppen met het project voor vandaag. Ik ging nog even een van de leerkrachten bezoeken, omdat ik besefte dat sociaal contact het beste middel is om mij terug op te vrolijken.
Toen Faustin thuiskwam en ik het voorval met de fiets vertelde, zei hij gelukkig dat hij me zou helpen om een vervangstuk te kopen.
7-12: Productiviteit on top
Vandaag stond er niets speciaals op het programma. Na de korte meeting met de partners van het project, werkte ik wat verder aan mijn verslagen en aan het voorbereiden van de vragen die ik morgen wil stellen aan de leerkrachten. Ik had een goeie werkdag, waarschijnlijk omdat Faustin ook in de living zat te werken en ik beter werk onder sociale controle. Een actieve pauze helpt ook. Ik heb geholpen met het scheiden van de zaadjes van bonen van de rest van de plant. Na een uur begon ik blaren te krijgen op mijn handen, dus besloot ik te stoppen. Respect voor de vrouwen die dit de hele dag deden! PS: Merk op dat één van hen zelfs een baby op haar rug heeft...
8-12: Meeting met de leerkrachten
Deze voormiddag finetunede ik mijn vragen die ik wilde stellen aan de leerkrachten en leerlingen deze namiddag. Ik had een afspraak om 13u. Het eten was klaar om 12u50. Ik stop heel snel iets in mijn mond en haast me naar school. Niemand in de leraarskamer. Hoezo? Ik belde Joshua. "Oh everyone is in lunch break now, the meeting will be at 2PM." Really? Een uur later ging ik terug naar school. Ik deed mijn uitleg en stelde de leerkrachten wat vragen, maar had het gevoel dat ik, hoeveel enthousiasme en talen ik ook gebruikte, hun aandacht maar niet kon trekken. Jammer, aangezien dit een belangrijk communicatiekanaal is... Gelukkig waren er wel enkelen van hen die goed meewerkten. Iemand stelde voor om een soort van comité op te richten, bestaande uit zowel leerkrachten als leerlingen. Dat vond ik een schitterend idee!
Erna ging ik naar een klas om daar een uitleg te doen rond het project en wat kennisvragen te stellen. Dit voelde beter dan de meeting met de leerkrachten, veel beter. Leerlingen luisteren zó goed, werken zó goed mee en verstaan me bijna beter dan hun leerkrachten. Ik heb er heel erg van genoten om voor de klas te staan en kijk er al naar uit om de andere klassen te doen!
9-12: Verslag schrijven
Vandaag heb ik, na het wassen van mijn kleren, zo goed als hele dag binnen gezeten. Ik werkte wat aan het verslag voor het project en genoot van mijn tweede Rwandese jurk. Dat was zowat m'n dag. Ik passeerde ook even langs school en nam daar deze foto van enthousiaste leerlingen.
Ik probeerde ook wat Kinyarwandese grammatica te leren en besefte nog maar eens hoe verdomd moeilijk deze taal is. Opgeven doe ik niet, maar ik denk er wel soms aan om de grammatica te laten voor wat het is...
10-12: Lesgeven
Deze ochtend deed ik verschillende kleine dingetjes, waaronder ook een bezoekje brengen aan de 'girls room' (uitleg zie blogbericht vorige week), waar de meisjes het concept uitgelegd kregen.
Deze namiddag mocht ik de uitleg rond het project doen in de overblijvende klassen, maar de regen besloot daar anders over. Na één lesje (twee klassen tegelijk), buiten op het gras, begon het te regenen. Iedereen vluchtte naar binnen en Faustin zei me dat het geen optie was om te proberen lesgeven in de regen, want de regen maakt te veel lawaai op de daken (metalen platen) van de klaslokalen. De overige klassen zullen voor volgende week zijn.
De rest van de dag bracht ik opnieuw grotendeels binnen door.
11-12: Muziek
Vandaag deed ik van alles en nog wat, een leuke weekenddag. Na het kuisen van mijn kamer ging ik naar de living om enkele alleenstaande moeders te groeten. Zij nemen deel aan het project van Faustin waarin geiten worden gekweekt. De vrouwen worden verdeeld in groepjes van 3. De parochie geeft een geit aan één vrouw uit elk groepje en wanneer deze geit een jong heeft, kan deze vrouw het jong houden en geeft ze de moedergeit door aan de volgende. Zo komt de moedergeit uiteindelijk terug bij de parochie en zijn er (na een aantal tijd) een heleboel mensen die een geit hebben.
Na hun bezoek liepen Faustin en ik een stuk met hen mee naar huis, aangezien dat een deel van de Rwandese cultuur is. Toen we onderweg twee werkers die hout aan het hakken waren tegenkwamen, besloot ik even te gaan helpen.
De namiddag bracht ik grotendeels door op mijn kamer. Ik leerde Kinyarwanda, zette muziek op, zong mee en genoot van mijn momentje alleen.
12-12: Helpen in de keuken
Deze ochtend ging ik naar de mis, omdat het Faustin zijn laatste mis was in Mutete. Hij vroeg me naar voor te komen en gaf de Christenen een update over het project waarvoor ik werk.
Na de mis hielp ik mee in de keuken. Er waren een 30-tal mensen die bleven eten om afscheid te nemen van Faustin en er waren slechts twee werkers in de, alles behalve goed uitgeruste, keuken. Toen ik dat besefte besloot ik te blijven helpen, zowel voor als na het eten. Ik sneed aardappelen en look en deed een heleboel afwas. PS: op de foto staan maar ongeveer de helft van de mensen.
Erna deed ik een wandelingetje in het bos naast de kerk en op weg naar huis belde Aime met de vraag of ik even langs kon komen. Dat deed ik en na een dik uur praten ging hij mee naar huis om me te helpen mijn nieuwe rem op mijn fiets te installeren.
Comentarios