Naast heel veel tijd doorbrengen achter mijn laptop, heb ik deze week niet zo veel nuttigs gedaan. Maaaar... Ik heb een fiets gekocht! Een mountainbike, enerzijds om me te kunnen verplaatsen, anderzijds ook om nu en dan eens een plezierritje te maken.
Ik besloot, elke keer als ik moest wachten op Faustin, want dat gebeurt vaak, een beetje Kinyarwanda te leren. Op die manier ging het vrij vlot vooruit. Ik kan al mini conversaties vormen (als in: "Goeiemorgen. Goed geslapen? Ja, en jij? Ik ook. Goed" of "Wil er iemand water? Ja. En jij? Ik ook. Danku. Alsjeblieft.")
Ik bracht deze week mijn vragen voor de gezondheidscentra en -posten binnen en ik nam mijn eerste interview af bij één van de leerkrachten.
Voor meer details: lees verder onder deze foto's!
15-11: Computerwerk
Over deze dag valt er niet veel te vertellen. Quasi hele dag achter mijn laptop gezeten, zonder veel resultaat. Maar dagen zoals deze bestaan, geen probleem, op naar de volgende dag.
Ik ging ook naar het gezondheidscentrum met een van de priesters, om mijn vragen die ik nodig heb voor het project binnen te brengen. Ik wou ze interviewen, maar ze hadden liever dat ik mijn vragen op voorhand al binnenbracht zodat ze er kunnen over nadenken. Volgende week ga ik dan terug om de antwoorden te bespreken.
16-11: Computerwerk, again
Na het wassen van mijn kleren, wat nog niet echt veel sneller ging dan de eerste keer, deed ik een kort wandelingetje met Faustin. Hij legde me een zoveelste project uit: dit keer wil hij avocado's exporteren naar Amerika en Europa.
De rest van de dag bracht ik opnieuw door achter mijn pc. Dit keer wél met resultaat.
17-11: Kigali - Fiets kopen
Vandaag vergezelde Faustin mij richting Kigali. Het hoofddoel? Een fiets kopen! En dat deden we. Met een dikke merci aan Faustin, die de prijs heel wat kon afdingen. Voor een kleine €200 had ik een mountainbike, inclusief accessoires. We lieten de fiets nog even staan om nog wat andere dingen te regelen.
Na het afhalen en wisselen van geld, gingen we naar de winkel om wat snacks en praktische dingetjes te kopen. Want snacks kennen ze hier niet echt, en ik moet stiekem toegeven dat ik wel zin had om eens een stukje chocolade te kunnen eten ;)
Erna gingen we langs bij een naaister omdat Faustin een kleed wil laten maken voor mij. Ze nam mijn lichaamsmaten en erna gingen we de fiets ophalen.
Met de fiets op de bus reden we tot de plaats waar we de moto hadden achtergelaten. Vanaf daar was het nog een 10-tal kilometer bergop over een onverharde weg tot we weer in Mutete waren. Ik had de bedoeling op het gemak naar boven te fietsen en Faustin al met de moto te laten gaan. Maar hij stond erop om samen tot in Mutete te rijden "if you're tired, we can change". Hij keek naar de fiets, stapte op een redelijk onelegante manier op en na bijna te vallen besefte hij dat het misschien beter was als ik zou fietsen. En dat deed ik. Aangezien het vrij moeizaam ging, dachten we samen na over hoe we de moto konden gebruiken om mij sneller naar boven te brengen. Na enkele onsuccesvolle pogingen, besloten we mijn stuurpen vast te binden aan de achterkant van de moto. Gevaarlijk? Ja, dat dacht ik ook, maar Faustin en de mensen langs de weg begrepen mijn schrik niet. Ik vroeg uitdrukkelijk om traag te starten en dat deed hij. Jammer dat ik er geen foto van heb, maar het werkte! En het was nog leuk ook!
Bij aankomst in Mutete merkte ik dat mijn voorrem sleepte. Geen wonder dat ik niet vooruit geraakte! Duizend maal dank aan Faustin die mij voorttrok met de moto, anders was ik niet voor den donker thuis geweest.
18-11: Fiets afstellen
De fiets die ik gisteren kocht was niet al te goed afgesteld. Zoals jullie al lazen sleepte de voorrem, maar ook de versnellingen waren niet in orde en het stuur stond scheef. Gelukkig weet ik wat van fietsen af, en met hulp vanop afstand van papa kon ik al de versnellingen in orde brengen. Voor de rest is het nog wachten op de juiste tools, want deze moet ik vragen aan de technieker hier, en dat kan al wel eens lang duren.
Voor de rest van de dag deed ik weer redelijk wat computerwerk. Opnieuw schoot ik niet al te veel op. Ik had mentaal ook een mindere dag (zonder specifieke reden), maar de mango's die Faustin (op mijn vraag) meebracht maakten mijn dag. Een fruitsoort die ik in België liever vermeed, is hier mijn lievelingsfruit geworden. Hetzelfde geldt voor passievruchten en avocado's.
19-11: Vanalles en nog wat
Vandaag deed ik verschillende kleine dingetjes. We (Faustin en ik) gingen met mijn vragen in verband met het project naar de gezondheidspost en een school. Daarna hadden we een meeting met de partners van het hydraulisch project. Dan ging ik naar school om een praatje te doen met een van de leerkrachten (Aime) en een afspraak vast te leggen om hem te interviewen.
Na het eten besloot ik een handje te helpen bij de afwas, aangezien ik hoorde dat de meisjes die voor ons eten zorgen beiden ziek waren. En aangezien de 4G heel slecht was, keek ik 's avonds wat Netflix. Gelukkig had ik wat series gedownload.
20-11: Eerste interview
Deze voormiddag waste ik mijn bedlinnen en wat kleren. Het kostte mij opnieuw heel wat tijd. Ga ik dit ooit sneller kunnen? Misschien na een heel aantal keren, ja.
Ik werkte nog wat aan het project en erna interviewde ik Aime, een van de leerkrachten, die ondertussen ook al een vriend geworden is. Hij antwoordde geduldig op mijn vele vragen en vertelde uitgebreid over hoe moeilijk het leven in Mutete is als je maar een matig inkomen hebt. Hij verdient iets minder dan €50 per maand, waarvan €10 naar de huur van zijn kamer gaat en minstens €15 naar eten. Zijn eten koopt hij op het lokale marktje (2x per week), waar voornamelijk groenten te vinden zijn. Ook rode bonen, Irish potatoes, avocado's en bananen kan je er kopen. En dat is het zo'n beetje. Aangezien het vandaag markt was, gingen we even een kijkje nemen.
21-11: Mis in Faustin zijn geboortedorp
Vandaag was het vroeg dag. De priesters zijn er aan gewend, maar ik niet. Om 5u45 uit bed, om mee te kunnen gaan naar een mis die om 8u begint is toch wel vrij vroeg. En nog waren we te laat (door een lekke band met de moto).
Ik woonde Faustin zijn eerste mis in zijn geboortedorp bij. Hij had mij een boekje gegeven (in het Kinyarwanda uiteraard) om mee te kunnen volgen, maar helaas. Ik kon niet vinden waar we zaten. Ik zal toch wat meer uitleg nodig hebben. Op het einde van de mis stelde ik mij voor in Kinyarwanda. Het begint eindelijk vlotjes te gaan. Tijdens zijn 2e mis ging ik mee met zijn zus naar hun huis. Daar wachtte ik tot het einde van de mis, om mij opnieuw voor te stellen (zie filmpje). De terugweg naar Mutete ging gelukkig vlotter dan het doorgaan. Op één uur stonden we thuis.
Het was een lange, vermoeiende dag. Ik was dus niet zo blij toen Faustin toen we thuiskwamen zei dat een familie ons uitgenodigd had om op babybezoek te gaan. Ik besloot toch mee te gaan om contacten te leggen. Samen met een kindje en een oude meneer, en Faustin om te vertalen, leerde ik wat Kinyarwanda.
Ondertussen was in België mijn proclamatie aan de gang. Ik vond het verdomd jammer dat ik er niet bij kon zijn, want ik had iedereen graag nog eens terug gezien. Dankzij een videocall met Florence kon ik toch even zwaaien naar de mensen waar ik het best mee overeen kwam, maar veel praten zat er niet in, aangezien het daar vrij rumoerig was. Maar ik heb geen spijt dat ik hier ben hoor!
Comments