Deze week was een gevarieerde week. Maandag hadden we een mentaal heel vermoeiende dag met een veel te lange vergadering, discussietje tussen twee priesters en een proefles. Dinsdag was rustiger. We schilderden al wat op school en ik keek een online les. Woensdag brachten we door in Kigali om nog wat dingetjes te regelen zoals visum afhalen en aankopen doen voor het project. Donderdag hielp ik Dorothea in de keuken en vrijdag deed ik een heleboel kleine taakjes en keek ik een les.
In het weekend beklommen we Mount Bisoke, één van de vulkanen van Rwanda. Het was een lange, vermoeiende tocht, maar ik heb er enorm van genoten!
En... lees verder onder deze foto's voor meer details.
Ma 4-4: Hoofdjes vol
Wat een drukke dag vandaag! Deze ochtend stonden we, net zoals elke dag vorige week, om 6u30 op omdat onze loodgieter voor de laatste keer langskwam om nog het laatste defectje te herstellen. De zeephoudertjes werden vandaag ook gemaakt. De handwasfaciliteiten zijn officieel klaar!
Na het ontbijt hadden we een meeting met de coöperatieve van het project, KOTIMU. Terwijl wij ons zegje aan het doen waren, werden we onbewust onderbroken door de priesters en voor we het wisten waren ze over een ander onderwerp bezig. Na een klein uur wachten, konden we eindelijk onze speech afmaken. Door het warme weer en de lange vergadering in het Kinyarwanda, werden we allemaal wat vermoeid.
Alsof dit nog niet genoeg was, begonnen Faustin en Jean Baptiste na deze vergadering te discussiëren over dingen die fout liepen in het project. Het was opnieuw een lastig uur waarin ik, tevergeefs, wat probeerde de rust te bewaren. Na het eten leegde ik mijn hoofd even door een babbeltje met Nsenga en Joshua. Even later vervoegde ik Eva en Hélène bij hun proefles over menstruatie en na een lange vermoeiende les was het tijd voor een ontspannende wandeling.
Sara was ondertussen meegegaan met Narcisse naar de plaats waar ze haar visum zou moeten krijgen. Ze geraakte al een stap verder, maar heeft haar visum nog steeds niet in handen. Na een gesprekje over onze vermoeiende dag, besloten we nog naar de mol te kijken. Ik stuurde nog snel een filmpje naar het thuisfront om mijn grootmoeder gelukkige verjaardag te wensen en ging slapen.
Di 5-4: Schilderen
Vandaag begonnen we met het geven van een rondleiding in de girls room aan de meisjes van het zesde leerjaar.
Daarna begonnen we met het schilderen van de school.
Na het middagmaal keek ik een les en 's avonds gingen Gerdi en ik naar George. Gerdi is Belg en een lid van Umubano (Belgische partnerorganisatie voor het project) en kwam even langs ter opvolging van het project. George is Rwandees en een intelligent lid van de KOTIMU coöperatieve van het project. Na een goed gesprek waaruit wat mogelijkse oplossingen voor problemen naar boven kwamen, gingen we terug naar huis. Na een laat belletje met Florence ging ik slapen.
Woe 6-4: Kigali
Zoals elke keer dat we naar Kigali gaan, moesten we vandaag opnieuw naar de migratiedienst voor onze visa op te halen. Bij Sara ging het verbazend vlot, maar ondertussen moest ook ik weer mijn visum verlengen. Gelukkig ging ook dit relatief vlot en konden we op tijd gaan eten. We vonden een duur restaurant met een goedkoop lunchmenu. Ondanks de kleine misverstandjes genoten we wel van ons driegangenmenu voor €6.
Daarna gingen we richting centrum om nog van alles te regelen. Zoals gewoonlijk ging dit gepaard met heel wat wachten. Eens we al onze inkopen hadden gedaan, namen we de mototaxi's en bus terug naar huis. We waren net voor het avondmaal terug in Mutete.
Do 7-4: Dorothea helpen
Ik wil al lang eens een volledige dag helpen met Dorothea en Alphonsina, de huishoudhulpjes van de priesters. Vandaag was de dag. Misschien heb ik niet de beste dag uitgekozen, aangezien het de herdenkingsdag van de genocide is. De Rwandese genocide is een volkerenmoord waar in 100 dagen bijna 1 miljoen mensen vermoord zijn. Aan het gemoed van de mensen was er gelukkig niet veel te merken. Terwijl ik aardappelen aan het schillen was, vroeg ik waar de luide muziek vandaan kwam. "Van de memorial site, waar de herdenkingsceremonie plaatsvindt", was het antwoord. Ik besloot even te passeren met als doel om daarna onmiddellijk terug verder te werken in de keuken. Dat was duidelijk te optimistisch. Mensen bleven ons aandringen om te gaan zitten... Het is nog steeds moeilijk te aanvaarden hoe belangrijk blanken zijn voor de Rwandezen. Na een tweetal uur luisteren naar speeches in het Kinyarwanda, waar ik nog steeds niets van versta, besloten we naar huis te gaan.
In de namiddag hielp ik nog verder in de keuken met afwassen en koken. We willen al lang eens spaghetti bolognaise maken, en aangezien ik vandaag in de keuken hielp, was het de moment. Ik begon rond 17u al met ajuin en look snijden en was, ondanks de hulp van Sara en Eva, pas rond 20u klaar. Maar, de spaghetti was heerlijk!
Vr 8-4: Computerdagje
Ik deed deze voormiddag een heleboel kleine taakjes, zoals kleren wassen, de meisjes even helpen, het verslag van Gerdi nalezen, mijn fiets proberen repareren, enzovoort. Ik begon ook al een les te bekijken en maakte die dan in de namiddag af.
's Avonds kreeg ik telefoon van Frederic in verband met het project. "Kan je eens met Narcisse praten in verband met de overdracht van Faustin?" Na de verhuis van Faustin verloopt het project een pak stroever, dus Frederic belde om concrete afspraken te maken naar de toekomst toe. Kort nadat ik Narcisse had gevonden, belde Frederic hem op. We hadden een lang, maar productief gesprek. Ik zie het bos weer door de bomen!
Za 9-4: Mutete - Kinigi
Vandaag was reisdag.
We gingen met het openbaar vervoer naar Musanze, waar we een pizza aten en COVID-test deden.
Daarna gingen we verder naar onze slaapplaats in Kinigi, vlak bij de ingang van het Volcanoes National Park. Daar besloten we een verkenningswandelingetje te maken, maar we werden al snel vergezeld door Rwandezen. Ieder van ons was met iemand aan het praten en op het eind van de rit waren we omsingeld door een tiental nieuwsgierige mensen. Op het einde van onze wandeling, namen we een kijkje bij de werken van de kunstenaar waarmee we aan het praten waren.
's Avonds kregen we een vrij teleurstellende maaltijd met een vrij teleurstellende manier van opdienen. We moesten een tweetal uur wachten op ons voorgerecht en plots kregen we alles tegelijk: soep, pasta met groenten en pannenkoeken. Soms is het toch moeilijk te begrijpen wat in hun hoofd omgaat...
Zo 10-4: Vulcano mount Bisoke
Dé dag van de week. Wat een hike! We beklommen vandaag mount Bisoke en ik moet toegeven dat ik het onderschat had. Maar het was o zo mooi! Ik heb er een beetje spijt van dat ik niet vaker rondom mij gekeken heb, maar de modderige, steile weg vereiste al mijn aandacht.
De regen in het begin van de tocht zorgde ervoor dat onze hoop op een mooie dag gevoelig daalde. Gelukkig stopte de stortregen vrij snel en hadden we erna enkel nog te maken met hier en daar een buitje.
In het begin van de klim amuseerde ik mij nog. Het is echt wel mijn ding om op moeilijke, steile paden te wandelen. Maar door het hoge tempo van de gids en de weinige, korte rustpauzes kreeg ik het lastig. Tegen het einde van de klim raakte mijn energie op en werd het steeds kouder. Ik kon enkel nog maar denken "Verdomme, hoe ver is dat hier nog." Bij aankomst boven werden we teleurgesteld door het uitzicht. Het enige wat we zagen was mist.
We aten onze lunch en vertrokken zo snel mogelijk terug naar beneden, aangezien iedereen zowat aan het bevriezen was van de koude. Ik had bijna geen gevoel meer in mijn handen, dus was enorm blij op het moment dat de zon erdoor kwam. Dit was het moment waarop ik me begon te amuseren en het kon me ook niet echt meer schelen als ik achteruit viel. Ik genoot van het glijden in de modder en hier en daar een sprongetje met behulp van de stokken die we kregen bij vertrek.
We waren enorm vuil en moe maar voldaan. Leuke dag, zalige ervaring en voor herhaling vatbaar!
Comments