Actie! Deze week bouwden we handwasfaciliteiten op school. We hielden een oogje in het zeil en hielpen hier en daar met bakstenen brengen en grachten graven. We hebben heel wat bijgeleerd, dat is zeker.
Tussendoor en 's avonds keek ik nog wat lesjes (en series). We speelden tik tak boem met enkele kinderen en zaterdag gingen we naar de markt, met ons eigen standje waarmee we mensen stimuleerden om hun handen te wassen (meer hierover verder in de blog).
En jullie weten het ondertussen wel: lees verder voor meer details per dag onder deze foto's.
Ma 28-3: Luie dag
Vandaag heb ik bijna heel de dag binnen doorgebracht. Ik vervoegde de meisjes op de proefles die ze gaven aan het zesde leerjaar en daarna volgde ik een lange les en deed nog wat andere kleine taakjes.
's Avonds keken we nog samen naar de mol. Leve de VPN van UGent! (Want zonder VPN kunnen we niet naar Belgische programma's kijken, omdat we in Afrika zitten...)
Di 29-3: Werkdag!
Een heel ander soort dag dan gisteren! Een pak leuker ook. Om 7u zouden de werkers beginnen met het bouwen van nieuwe handwasfaciliteiten voor school. Bij deze nog eens een ongelooflijk dikke merci aan alle vrijgevige mensen die wat stortten voor ons project, want deze fondsen maken het mogelijk om de school meer mogelijkheden tot een goeie hygiëne te bieden.
Dus: om 7u stonden we op de plaats van de werken, te wachten op onze werkers. Joshua, de projectleider on site van de grote watertank, hielp ons hier een heel eind op weg door 2 van zijn werkers "aan ons te geven". Na een kleine discussie over waar de faciliteiten precies moesten komen, gingen de werkers van start. Maar één probleempje: "Where is the caude?". Aangezien Joshua ons vooraf al alles had uitgelegd, wist ik direct waarover hij het had: een bocht uit PVC die de 2 afvoerbuizen met elkaar moet verbinden. "I don't think we already bought that..." "Oh, I thought you already had it, we need it now"... Blijkbaar was dit "dringend" nodig om een reden waar ik hier niet over ga uitwijken. Ik besloot dus mijn fiets te nemen en erom te rijden in het dorpje verderop. (Update: bleek dat we de caude wél al hadden...) Hierna hielp ik, samen met Eva, Hélène en Sara, wat bakstenen halen die aan de andere kant van de school lagen.
Na een klein voorraadje aangelegd te hebben en een hele tijd op de handen van de werkers te staan kijken, nam Sara initiatief: "Kunnen wij niet al beginnen met die gracht te graven waar de waterpijp zal komen?". Joshua voorzag ons van materiaal en we gingen onmiddellijk aan de slag. Goeie én nuttige workout als je 't mij vraagt!
Woe 30-1: Lesjes kijken
Ik waste vandaag heel wat kleren, maar door de koude, regenachtige dag waren die alles behalve droog tegen de avond. Jammer, verkeerde dag uitgekozen. Kan gebeuren. 't Was echt koud. Ik ben de persoon die normaalgezien nooit twee truien boven elkaar draagt, maar vandaag brak ik mijn eigen regels. Na wat naar de werken gestaard te hebben, werkte ik een beetje voor mijn master.
In de namiddag hadden we een korte online afspraak met Sigrid, internationale coördinator en docente van Howest, die een internationale dag had met de eerstejaars. Wij getuigden enthousiast over onze ervaring hier en schetsten kort enkele cultuurverschillen (zoals "mensen zijn hier bijna altijd minstens een uur te laat", "in België willen we graag wat extra betalen om tijd uit te sparen, hier offeren mensen hun tijd op om geld uit te sparen"). Een voorbeeld van dat laatste is onze vier uur lange camionrit van Muyanza naar Mutete vorige zondag (waarbij we trouwens 3 uur later dan verwacht vertrokken): Faustin had het gedacht dat we geld konden uitsparen als we met de camion meereden, terwijl wij de voorkeur hadden voor de mototaxi (een drietal euro), want dat gaat sneller… Oké, in het geval van zondag was het de regen die de knoop heeft doorgehakt, maar je begrijpt de boodschap. Daarnaast legden we ook uit waarom wij het een meerwaarde vinden om op buitenlandse stage te gaan. "Ondergedompeld worden in een andere cultuur is verrijkend, aangezien je je bewuster wordt van je eigen waarden en normen, door te zien hoe anderen over iets denken. Je beseft meer welke dingen je belangrijk vindt in het leven. Door een Zuidstage merk je ook dat we in België echt veel overbodige luxeproducten in huis hebben, maar dat klinkt best logisch.
Oké, terug naar mijn woensdag: Aangezien ik gisteren geen les had gekeken, besloot ik mijn best te doen om er vandaag twee te doen. Daar slaagde ik niet in, maar ik ben content met mijn anderhalve les.
En zoals altijd: na ons late avondmaal ging ik recht naar mijn bed. Niet zo gezond, I know, maarja wat verander je eraan hé? (Ja, ik doe mijn best om niet te veel meer te eten vlak voor ik ga slapen 😉)
Do 31-3: Mooie werkdag
Mooi weer vandaag! De werken aan de handwasfaciliteiten werden verder gezet. We keken wat toe, hielpen hier en daar een handje en praatten met verschillende passanten.
Tussendoor probeerden we tik tak boem uit met wat kinderen die nog op school rondliepen. Ik haalde mijn beste Kinyarwanda boven en slaagde er met veel gebaren en voortonen in om het spel uitgelegd te krijgen. We willen dit spel wat aanpassen aan het thema hygiëne: de bal representeert een bacterie en degene die 'eraan' is, is 'ziek' en moet zijn handen gaan wassen om te genezen. Nadien mag die nog één keer meedoen in het spel en de tweede keer 'eraan', is de persoon 'dood' en moet die gaan zitten.
's Avonds keek ik nog een les en dan was het alweer tijd om te slapen.
Vr 1-4: Werkdag 4
Vandaag kwamen de werkers een laatste keer voor het afmaken van de handwasfaciliteiten (dachten we). Ik keek vandaag opnieuw een les en als pauze observeerde ik de werken.
Op het eind van de dag hoorden we van Joshua (zo'n beetje onze supervisor van de werken) dat de werkers nóg niet klaar waren. Het ging allemaal precies toch wat trager dan ik had verwacht. Afwerking kost veel tijd, dat is duidelijk. En niet alle Rwandezen werken even snel, dat is ook duidelijk. "Ni ah'ejo" (tot morgen), zei ik na de werkers te betalen voor vandaag.
Za 2-4: Laatste werkdag?
Wel, laat ons zeggen dat we niet de beste loodgieter hebben. Gisteren is hij gewoonweg weggegaan (een tweetal uur voor tijd) zonder zelfs iets te zeggen tegen Joshua. Vandaag maakte hij af wat hij gisteren nog kon gedaan hebben en daarna stond hij wat met zijn vingers te draaien en op de andere werkers te kijken. Toen Eva vroeg waarom hij niets aan het doen was, speelde Joshua de vraag door naar de loodgieter. "He says he doesn't have the materials to fix the shower in the girlsroom", vertelde hij ons. Wel, euh... "Yes, okay, but why doesn't he tell us then?" We stuurden hem naar huis. Hij komt maandag terug, eens we het tussenstuk hebben. De werkers die de faciliteiten bouwden, waren gelukkig wél klaar vandaag.
En wat deden wij? De laatste voorbereidingen voor ons 'standje' op het marktje deze avond.
Er staat een foot and wash op het marktje, maar er is eigenlijk niemand die effectief zijn handen wast vooraleer naar de markt te gaan. Daarom kwamen de meisjes met het idee om de mensen wat te motiveren om wél hun handen te wassen. We kochten zeep, sneden die in stukjes en gaven die mee aan de mensen die hun handen wasten. Het resultaat? Een heleboel mensen die drumden om hun handen te wassen. Volgens mij om twee redenen: wij zijn blank dus iedereen komt altijd rond ons staan én ze kregen een gratis stukje zeep.
"Gukaraba intoki" (handen wassen) is ondertussen een zinnetje dat de meisjes al goed kennen.
Zo 3-4: Nyabigugu
In de voormiddag ging ik lopen, keek ik een les en schreef ik mijn blog.
We besloten in de namiddag een kijkje te gaan nemen bij de natuurlijke bron waar de meeste mensen uit de buurt hun water halen. Aangezien de lucht er een beetje donker uitzag, besloten we na lichte twijfel toch te vertrekken, met onze regenjas. Aangezien ik de weg niet wist, rekende ik op mensen die we onderweg tegenkwamen: "Nyabigugu ni hehe" (waar is Nyabigugu). Op een bepaald moment was er iemand die een kind met ons meestuurde: "Agiye mu Nyabigugu, kuvoma amazi" (Zij gaat water halen in Nyabigugu). Zeer handig, maar het kind ging zodanig snel naar beneden, dat we wat moeite hadden om haar te volgen over deze moeilijke wegjes. Bij aankomst aan de bron begon het te regenen. We haastten ons terug naar boven, om George te bezoeken. Eens we aankwamen, kregen we direct cognac voorgeschoteld en even later ook een warme maaltijd. Dit is hoe het werkt in Rwanda. Als je bezoekers hebt, bied je vaak eten aan. Zoals wij in België koffie met een koekje zouden eten, eten ze hier een warme maaltijd. Na enkele interessante gespreksonderwerpen, gingen we verder richting huis. Daar genoten we van onze avond met vodka sprite in onze handen.
Comments