Week 19 - Akagera national park

Updated: Mar 13, 2022

Elke weekdag verliep een beetje op dezelfde manier: ik was de hele dag bezig met van alles en nog wat. Ik deed een heleboel nuttige dingen, maar kon amper zaken van mijn to do lijstje schrappen. Zo hielp ik mensen printen, hielp ik Narcisse met computerzaken, ging ik samen met de meisjes enkele keren naar school om te observeren en te brainstormen... Én verspilde ik een heleboel tijd met wachten, wachten, wachten.

Het weekend daarentegen, was er ééntje om niet snel te vergeten. Zaterdag spendeerden we op het gemakje een dagje in Kigali en genoten we voornamelijk van onze Westerse maaltijden. Op zondag stond een tripje naar Akagera national park gepland. Duur, maar once in a lifetime.

Onder deze foto's kunnen jullie verder lezen voor meer details!

28-2: Drukte

Hélène en ik brachten de nacht door in Muyanza en gingen deze ochtend te voet naar Mutete. We vertrokken een deel met de mototaxi en wandelden het laatste, steile deel naar boven. Lastig, maar super tof!

Bij onze aankomst in Mutete observeerden we nog wat zaken op school en namen we Jean Baptiste mee om te kijken wat er allemaal gemaakt of aangekocht moet worden. Het probleem is dat het budget van de school enorm beperkt is. Daarom besloten we een weg te zoeken om geld in te zamelen om het mogelijk te maken voor de kinderen om hun handen te wassen, te kuisen op school, onze gezondheidspromotie aantrekkelijker te maken enzovoort. Volgende week meer info hierover!

Erna boekten we onze trip richting Akagera National Park. Ik kijk er al naar uit!

Daarna verspilde ik weer heel wat tijd aan wachten op mensen aan wie ik vragen wilde stellen. Terwijl ik wachtte, besloot ik wat te helpen in het graven van de put voor de watertank.

's Avonds ergerde ik mij aan de slechte verbinding die ervoor zorgde dat ik niet naar mijn nonkel en grootmoeder kon bellen en mijn foto's niet op mijn blog kon plaatsen.

1-3: Van alles

Deze voormiddag was plots voorbij zonder ik het wist. Ik ben de hele tijd bezig geweest met van alles en nog wat kleine dingetjes (ja, inclusief wachten op mensen). Ik waste kleren, hielp Nsenga brood maken, hielp Ken printen, keek toe hoe Jean Baptiste de bijen eten gaf...

We gingen nog met Jean Baptiste naar school om te observeren hoe alles werkt, welke tank welke plaatsen van water voorziet, wat er allemaal kapot is en om te brainstormen over wat nog moet aangekocht worden. Ik sloot de dag af met nog wat pc werk en een bezoekje aan Nsenga.

2-3: Watertank gravers

Deze ochtend stond ik iets voor 7 op om te helpen bij het graven van de put voor de tank.

Na het ontbijt deed ik een poging om een les te kijken voor mijn master, maar na een uurtje werd ik weer afgeleid. Ik ging met de meisjes mee naar school om te brainstormen over hoe we praktische zaken in het project kunnen aanpakken en over welke dingen prioriteit krijgen om te repareren. Na het middagmaal kocht ik een bak bier voor de werkers aan de waterput, omdat Ken me vertelde dat ze hem heel dankbaar waren toen hij dat deed.

Samen met de meisjes en Jean Baptiste brainstormden we nog over het project. Na een uur vol miscommunicaties beseften we dat het geen zin had om ons punt te proberen duidelijk maken. Cultuurverschillen...(of gewoonweg niet willen luisteren?) Hij begrijpt niet dat we de mening van medewerkers van de school (inclusief de directeur) willen weten om het project goed te kunnen laten verlopen.

Na dit onvruchtbare gesprek gingen we naar een kantoortje van de immigratiedienst om het visum van Sara, Eva en Hélène aan te vragen. Na meer dan een half uur wachten, was het aan ons. En na meer dan een uur proberen, gaven we het op. Geduld is een mooie deugd, en zeker in Rwanda. Om ons hoofd wat leeg te maken van deze verspilde tijd, maakten Hélène en ik nog een avondwandeling. Ik had ook nog een onaangenaam telefoongesprek met Faustin, die precies plots al zijn frustraties tegen mij uitwerkte. Het zat even diep denk ik.

Ik denk dat ik niet meer hoef te vertellen dat dit niet bepaald een topdag was, maar laten we het aanvaarden. Morgen beter. That's life.

3-3: Studeren? Afgeleid.

Vandaag ondernam ik een zoveelste poging om een online les van mijn master te bekijken. Het wordt dringend tijd dat ik ermee voort doe, aangezien ik elke week 12u les heb, en ondertussen al bijna 3 weken achter zit. De lezers die mij wat kennen, weten dat ik snel afgeleid ben en ook heel behulpzaam ben. Deze twee zaken samen maken het moeilijk voor mij om te weerstaan als mensen me om hulp vragen. En al duurt het soms maar 10 minuutjes, als vele mensen je hulp (of simpelweg gewoon aandacht) vragen, ben je al snel de hele voormiddag bezig. Maar oké, geen probleem, ik heb dan toch weer mijn goeie daden gedaan voor vandaag.

En nu vlieg ik er echt in! Tot morgen hé.

Op deze foto zien jullie rijpe koffiebonen

4-3: Project

Deze ochtend hielp ik weer een half uurtje bij het graven van de put voor de tank. Na het ontbijt waste ik kleren en erna was het tijd voor het project. Ik brainstormde wat samen met de studenten en las een deel van hun train-de-trainer document na. Ver geraakte ik niet, aangezien ik weer afgeleid was door mensen die me bellen of mijn hulp vragen.

's Avonds was er een voetbalmatch van de club van Narcisse tegen een club van leerkrachten van de school hier. We besloten een kijkje te gaan nemen en sjotten ondertussen wat met de kinderen, naast het grote veld.

5-3: Kigali

Vandaag vertrokken we rond 10u naar Kigali om te gaan betalen voor ons tripje naar Akagera National Park. We aten een luxueuze brunch in een hotel en genoten er ten volle van! Lang geleden dat ik desserts heb gegeten. Het heeft gesmaakt!

Daarna gingen Eva, Hélène, Sara en ik op zoek naar lokaal, op maat gemaakte kleedjes. Na lang twijfelen over het patroon en model en nutteloze energie te steken in onderhandelen, gingen we op zoek naar een rustigere plaats.

Dit plan viel een klein beetje in het water toen we Ken vergezelden in een café waar ze enorm luide live muziek speelden. Ik genoot er nog wel van, maar voor de meisjes was het té. Daarom waren we er niet zo blij mee dat we gigantisch lang moesten wachten op ons eten. Neem daar dan nog eens de miscommunicaties met de organisatie van de safari en het hotel, en het wachten op Martha (partner van het project die een contract moest ondertekenen) bij...

We waren heel blij toen er rond 22u eindelijk een taxi klaar stond om ons naar ons hotel te brengen. Of ja, hotel. Het was eerder een niet zo gastvrije B&B. Twee tweepersoonsbedden en 2 handdoeken voor 5 personen, wc-papier waar we zelf moesten naar vragen... Maar oké, het was goedkoop.

6-3: Akagera National Park

Dé dag waar we allen de hele week naar uitkeken. Vandaag stonden we gek vroeg op voor een lange rit van een drietal uur naar het park in het Oosten van Rwanda, aan de grens met Tanzania. We boekten een safari met een gids die ons kwam ophalen aan ons hotel. Om 5u stonden we klaar aan de hoofdweg. Na een lange rit, genietende van de zonsopgang, kwamen we aan aan het park.

We begonnen de dag met een boottocht, waar we al heel wat dieren zagen: een krokodil, olifant, buffels, nijlpaarden, apen, een heleboel verschillende vogels en nog meer.