Week 18 - Sara

Deze week werd gekleurd door de komst van Sara en Ken. Sara is een medestudente die eindelijk negatief getest is op COVID en dus nu naar Rwanda kan komen om ons te ondersteunen in de gezondheidspromotie van het project. Ken is een medewerker van De Watergroep, een partner van het project, en zal hier een week blijven om toe te zien op het plaatsen van de pijpen.

De rest van de week besteedde ik aan van alles en nog wat. Vaak deed ik dingen voor het project, maar een beetje achter de schermen. Ik praatte en brainstormde met verschillende mensen en voel me dus als een soort van schakel tussen België en Rwanda.

Samen met Eva en Hélène had ik wat afspraken met belangrijke pionnen voor een goed verloop van het project. De gesprekken waren iets minder vruchtbaar dan gehoopt, maar we hebben wel redelijk wat nieuwe info verkregen.

Onder deze foto's kunnen jullie verder lezen voor wat meer details.

21-2: Muyanza - Mutete

Het plan was om vlak na het ontbijt te voet te vertrekken voor de 14 kilometer van Muyanza naar Mutete. In plaats van te wachten op Faustin nam ik mijn pc om mijn foto's op mijn blog te proberen zetten. Goed idee, bleek. Anderhalf uur later dan gepland vertrokken we voor een deeltje met de auto.

De laatste 7 kilometer wandelden we bergop op de smalle, steile paadjes, ik met mijn fiets aan de hand. Het was een lastige maar aangename wandeling met mooie uitzichten en leuke wegjes. Ik zou het zo opnieuw doen.

Bij aankomst in Mutete besloten Faustin en ik een kijkje te nemen bij de tuin van school, die jammer genoeg momenteel niet gebruikt wordt. Rond 14u waren we aan de parish van Mutete, aten we iets en gingen we allemaal samen nog eens langs op school. Ik hielp even bij het graven van de put voor de watertank. Een glimlach op mijn gezicht en spierpijn waren het gevolg.

Na Faustin uit te wuiven, namen we nog een kijkje in de moestuin waar avocado's geënt worden. Jammer genoeg is ook dit een project dat een beetje aan het verwateren is.

22-2: Op school

Ik besloot deze ochtend mijn lakens te wassen, aangezien ik dit al iets te lang uitstelde. Na een uur schrobben was ik klaar. Na het ontbijt gingen we langs op school om te noteren wat er allemaal beschadigd of verloren is, en dus opnieuw moet aangekocht worden. Ik had nog een leerrijk gesprek met Joshua van Falide, deed en workout, nam een douche en at middagmaal.

In de namiddag hadden we een afspraak met de directeur van de school. Ik had, in tegenstelling tot andere keren, het gevoel dat hij wel degelijk luisterde en zijn best deed om eerlijke antwoorden te geven. Het gesprek werd afgesloten met de vraag van de directeur "Qui peut m'aider pour aller au Belgique?" Dergelijke vragen kom ik wel vaker tegen. Iedereen heeft een ideaalbeeld van België en wil er graag leven, maar een visum regelen is heel moeilijk. Daarom willen ze met blanken trouwen (dat vergemakkelijkt het proces heel wat) of willen ze dat wij voor hen betalen of onderhandelen... Ik blijf het moeilijk en vervelend vinden, maar denk dat ik er wel vrij correct kan op reageren.

Na deze afspraak gingen we even kijken hoe de leerlingen community work deden. Dit is een systeem in Rwanda dat elke inwoner de laatste zaterdag (of laatste week) van de maand moet helpen voor bijvoorbeeld het onderhoud van de wegen. Goed systeem als je 't mij vraagt.

23-2: Op school, again

Ik begon de dag opnieuw al wassend. Dit keer waste ik een deel van mijn kleren. Aangezien mijn handen afzien van het schrobben en schuren, was ik nooit heel veel in één keer. Erna werkten Eva, Hélène en ik wat voor het project, maar zoals altijd word ik nogal vaak afgeleid. Ik deed van alles en nog wat tussendoor. Dit zijn vaak dingen voor het project, zoals bellen met Faustin of berichten sturen met Belgische partners.

We besloten na het middagmaal langs te gaan op school om te zien hoe de leerlingen eten. Het eten wordt in de keuken in bassins gedaan, naar de klassen gebracht en erna scheppen de leerlingen op met een bord. Na het maal worden de borden afgewassen door de leerlingen zelf, met regenwater en hun handen. We zagen twee stukken zeep, maar voor zo een grote school is dit uiteraard onvoldoende.

In de namiddag hadden we een afspraak met een van de meest geëngageerde leerkrachten, Joshua, maar aangezien die eerst nog naar de sector office moest, gingen we even met hem mee. We werden warm onthaald, stelden ons voor en kregen voor de zoveelste keer de vervelende vraag of we hen konden helpen om naar België te komen. Na ons gesprek met Joshua deden we nog een avondwandelingetje in het bosje vlakbij en probeerden we ons tripje naar een van de nationale parken, Akagera, een beetje te plannen.

24-2: Kuisdag

Aangezien Sara negatief testte voor COVID, kon ze eindelijk ook naar Rwanda komen! Ze komt morgen aan, dus vandaag zou ik van kamer veranderen. De priesters vinden het logischer als Sara in mijn huidige kamer slaapt en ik migreer naar het huis van de priesters. Daarom kuiste ik, samen met Alfonsina en Dorothea, beide kamers. Vlak voor het middagmaal hadden we een meeting met twee van de priesters in verband met het project. We kregen zowel tegenstrijdige antwoorden als nuttige informatie. Ik deed nog wat andere dingetjes tussendoor, waardoor ik een hele dag bezig was met het kuisen.

25-2: Sara en Ken

Gisteren zijn Sara en Ken, een medewerker van De Watergroep, aangekomen in Kigali. Vandaag is het dus tijd om hen op te pikken. Eva, Hélène en ik besloten om er een volledige dag van te maken om enerzijds wat dingetjes te regelen voor Sara en anderzijds ook wat te ontspannen. Ik regelde 3 mototaxi's die ons thuis kwamen oppikken. We gingen verder met de bus en namen nog een moto in Kigali om tot bij het hotel van Sara en Ken te komen.

Na een kijkje in het fancy hotel, gingen we richting de Immigration Office om de meisjes hun visum te regelen. Met veel wachten en zonder succes, jammer genoeg. Erna aten we iets samen met Ambroise en regelden we nog wat praktische zaken.

Na een lekker cocktailtje kwam Narcisse ons oppikken. Eens in Mutete was het tijd voor avondmaal en om Sara en Ken hun kamers te tonen.

26-2: Rondleiding Mutete

Vandaag gaven we Sara en Ken een rondleiding op school en in Mutete en gaven we zoveel mogelijk uitleg over het project. We namen ook een kijkje bij het gezondheidscentrum en brainstormden wat al wandelend. In de namiddag planden we onze trip naar Akagera national park en ondernamen we een nieuwe poging om het visum van de meisjes te regelen. Aangezien het eens niet bewolkt was vandaag konden we de zonsondergang zien, en zélfs een vulkaan uit het Vulcano's national park.

27-2: Trouw

Enkele weken geleden gaf Emile mij plots zijn telefoon "Une amie de moi veut t'inviter à son marriage." Vandaag was de dag. Hélène en ik namen samen de mototaxi tot op het punt waar Emile ons oppikte met de auto. Tijdens de ceremonie hing er een vreemde (en naar mijn aanvoelen ook trieste) sfeer. De bruid en bruidegom waren niet speciaal anders gekleed dan de rest en er was bij niet veel mensen geluk van hun gezicht af te lezen.

Na enkele vreemde tradities kregen we eten aangeboden. Hélène en ik besloten de mis te skippen en maakten ondertussen een wandelingetje in de buurt.

Na de mis dachten we naar het feest te gaan, maar Emile besloot daar anders over. "Je veux boire une bière et après nous allons partir." "Mais nous sommes ici pour la fête..." Bleek dat het feest ook gewoon al zittend doorgaat, aangezien er door de coronaregels niet gedanst mag worden. Jammer, maar dus niet erg om dit te missen. Op de terugweg maakten we nog enkele tussenstops om mensen te groeten. Na een lange rit (van een uur of 2-3) kwamen we rond 21u aan in Muyanza. Na een heerlijke vis en een theetje gingen we slapen.