Deze week begon slecht, maar eindigde goed. En gelukkig was het einde langer dan het begin! Het begon met een kijkje in de keuken op school en een proefje van de porridge en zoete aardappel. Niet zo een slim idee, bleek achteraf. De dag erna was ik ziek: een hele dag in bed doorgebracht.
Gelukkig was ik de dag erna een pak beter, want dat was ook de dag waarop we graag naar Muyanza wilden vertrekken. 's Avonds was er een feest voor twee van de nonnen uit Muyanza en Faustin. Het feit dat Eva, Hélène en ik daarop uitgenodigd waren, was een goeie reden om naar Muyanza te gaan. We genoten van de gezellige avond en brachten erna nog enkele dagen door in Muyanza. Het is altijd leuk om hier te zijn, aangezien ik zowel de omgeving als de priesters hier aangenamer vind dan die van Mutete.
Voor de lezers van de details, laat jullie gaan onder deze foto's!
14-2: Schoolkeuken
De hele voormiddag tsjolde ik rond op school. Ik ging langs om te vragen of we 's middags een kijkje mochten nemen in de keuken. Onderweg naar huis nam ik wat foto's van het project en zag ik dat er al beweging was in de keuken. Ik besloot even te gaan kijken en zag hoe ze porridge aan het klaarmaken waren om tijdens de pauze aan de kinderen te geven.
Daar nam ik de domme beslissing om een kopje mee te drinken. Toen nog een blij gezicht...
Tegen de middag observeerden we de hygiëne bij het koken. Ze doen erg hun best, maar er wordt voor alles regenwater gebruikt, wat niet optimaal is. Bekers worden bijvoorbeeld door de kinderen gewassen in regenwater, zonder zeep.
Na mijn bezoek aan de keuken ging ik eten en erna ontspande ik nog even.
15-2: Ziek
Heel grieperig gevoel vandaag, met als gevolg: hele dag in bed liggen en rusten... Ik wou morgen graag te voet naar Muyanza gaan, maar dat kan ik wel vergeten. De priesters vertelden ons dat de porridge op school waarschijnlijk met regenwater gemaakt was. Dit kan wel eens verklaren waarom ik me zo slecht voelde.
16-2: Naar Muyanza
Na het ontbijt toonde Narcisse mij het gebouw waar de projectpartners uit België zouden slapen. Onderweg passeerden we de kleuterschool en ik was blij dat de kinderen eens niet naar mij liepen. "Padiri, padiri!" riepen ze naar priester Narcisse.
Daarna probeerde ik Narcisse te helpen met een computerprobleem, maar na een dik uur gaf ik het op. Ik bracht zijn laptop dan maar naar de ICT'er, omdat hij het zelf te druk had. Het feit dat Narcisse het heel druk heeft, kan ook wel voor problemen zorgen in het project, aangezien hij het project zou moeten leiden en een steun bieden aan de studenten… Wordt vervolgd. Volgende week plannen we een gesprek in met hem! Ik probeerde voor het resterende uur, zonder veel resultaat, nog wat foto's op mijn blog te uploaden. Daarna regelde ik hoe we in de namiddag in Muyanza zouden geraken en kort na het eten vertrokken we met de mototaxi richting Kisaro, waar Célestin ons zou komen oppikken met de auto om door te rijden naar Muyanza.
Leuk weerzien! En ook de andere priesters van Muyanza omhelsden mij stevig, zoals Rwandezen groeten. Ik ben blij hier te zijn! En zeker omdat er vanavond een 'feest' is voor twee van de zusters en één van de priesters. We aten gezellig samen, dansten nog even op z'n Rwandees en ik ging met een spontane lach op mijn gezicht slapen. Wat zijn het toch schatjes, de zusters en priesters hier.
En hieronder een vrij mislukte foto, maar het is de herinnering die telt hé.
17-2: Wandeling
Gisteren vertelde Joseph mij dat hij deze ochtend langs de bron van het artificiële meer van Muyanza zou passeren met de auto. Ik was heel dankbaar voor deze informatie, aangezien ik deze bron graag wou tonen aan Hélène en Eva, maar het was toch wel te ver om heen én terug te voet te doen. We reden dus mee met Joseph en wandelden de 9 kilometer te voet terug naar huis.
Onderweg zochten we ergens een (moeilijk te vinden) schaduwplekje om de online meeting met de projectpartners te volgen. Na een dik uur wandelden we verder langs de rivier die het artificiële meer van water voorziet.
Het is een mooie omgeving, dus ik genoot van de wandeling! … Tot het moment waarop we omsingeld werden door kinderen. Meestal kan ik die aandacht wel verdragen en soms vind ik het zelfs leuk, maar dit keer stond mijn hoofd er niet naar. Ik probeerde ze weg te sturen met mijn beste Kinyarwanda maar geen reactie. Fail.
Uiteindelijk gingen ze dan toch elk hun eigen weg en wandelden wij in rust verder tot thuis. Na een zonnige wandeling en een shortcut waarvan ik niet 100% wist waar we zouden uitkomen, kwamen we bij de visvijvers van de priesters terecht. Faustin vergezelde ons daar en gaf wat uitleg.
Erna was het tijd voor middagmaal en in de namiddag stelden we Faustin nog wat vragen over het project. De rest van de dag ging voorbij als koffieklets.
18-2: School
Deze ochtend waste ik wat kleren en tussendoor belde ik met mijn zus, blij weerzien! Na een voorlaatste poging om de foto's op mijn blog te uploaden was het alweer etenstijd. In de namiddag maakten we een verteringswandelingetje langs het centrum en de school. We passeerden duidelijk op het verkeerde moment aan school: de pauze. Alle kinderen liepen naar ons toe, omsingelden ons, raakten ons aan en trokken zelfs aan de jassen van Eva en Hélène.
We besloten de shortcut naar huis te nemen om zo snel mogelijk uit deze onaangename situatie te ontsnappen. Even later kwam Faustin thuis en die stelde ons voor om de school te gaan bezoeken. Als hij zou meegaan, zag ik het wel zitten, aangezien de kinderen naar hem wél luisteren. Doordat de kinderen massaal les kregen op de speelplaats, werden we niet gestoord.
Nadat we ons aan hen voorstelden, nam Faustin ons op sleeptouw door de school: langs de eetzaal, keuken, toiletten, het veld en de dieren.
Op onderstaande foto's zien jullie het volgende: Links: welja, dat hoef ik niet te vertellen. Koeien zijn van hoge waarde in Rwanda, het is zelfs het beste cadeau dat je kan geven. Ze worden gebruikt om te melken en hun uitwerpselen worden gebruikt op het veld als meststof. De middelste foto is een faciliteit om handen te wassen. Als je met je voet op de pedaal drukt, zou er water uit het kraantje moeten komen, maar zoals jullie kunnen zien, is het water op. Niet goed hé... Dat zien we wel vaker hier, goeie initiatieven die niet gebruikt worden. De rechter foto is getrokken vlakbij de toiletten. Het is een soort van vuilbak waar meisjes hun gebruikte maandverbanden in leggen en dit wordt dan achteraf verbrand.
19-2: Op sleeptouw met Emile
Deze voormiddag probeerde ik wat te werken, maar aangezien ik vrij snel afgeleid was, kwam er niet zo veel van in huis. Toen ik een pauzetje wou nemen, nam Emile me mee naar school en dat duurde een pak langer dan verwacht. We liepen wat rond, praatten over koetjes en kalfjes en genoten van de natuur.
Na het middagmaal, gevolgd door een boeiend gesprek over seks voor het huwelijk, nam Emile ons mee om naar de voetbalwedstrijd in de school nabij. En zoals Eva het zei: "Er waren 2 groepen: één die naar de voetbal keek en één die naar ons keek."
We maakten van de gelegenheid gebruik om eens rond te lopen op de school waar de match plaatsvond.
We waren pas terug thuis rond 17u en na een lange 'fotoshoot', besloten we een kijkje te nemen bij de trouw vlakbij, maar we waren jammer genoeg net te laat voor het feest. Erna praatten we nog wat en schreven we wat aan onze blog.
20-2: Catherina
Deze voormiddag ging ik naar de eerste mis, omdat Catherina af en toe vertaalde voor mij. Op die manier is het aangenamer om naar de mis te gaan.
De bedoeling was om na de mis samen te ontbijten bij de priesters en erna zou ik Catherina bezoeken, aangezien we goed overeen komen. Helaas besloot de regen daar anders over. We wilden wachten tot het voorbij was, maar het regende de volledige voormiddag. We hadden een gezellig gesprek van een uur of drie, tot Hélène me belde dat het eten klaar was. Na het middagmaal vergezelde ik Catherine naar huis.
Na een gezellige namiddag en avond probeerde ik nog wat foto's te uploaden op mijn blog. De week werd afgesloten met een gezellige avond met Emile en Célestin.
Comments