Zoals de titel van deze week zegt: ik had een heel rustige week en een heel druk weekend. Ik bracht de week nog door in Mutete en de verveling begon toe te slaan. Mijn taak in het project zit er momenteel op en ik ken de buurt ondertussen, dus ik wist niet zo goed meer wat gedaan. Ik bezocht nog enkele vrienden en bracht iets te veel tijd door in mijn kamer. Ik ging ook naar Kigali (voor de eerste keer alleen) om mijn visum te verlengen en vrienden te bezoeken. Alles verliep vlotter dan verwacht! Waar was ik al die tijd bang voor...?
Zaterdagochtend kwam Faustin me oppikken om naar Muyanza te gaan. Na een lange autorit en een snel middagmaal, ging ik mee met de priesters en de bisschop naar een meeting, gevolgd door een receptie.
Zondag ging ik naar de mis en erna sloot ik aan bij het bezoek.
Ik ben enorm blij dat ik in Muyanza ben! Een warm welkom en priesters die hun best doen om af en toe eens te vertalen deden me helemaal thuis voelen.
Onder deze foto's vinden jullie een overzicht per dag.
10-1: Uitzieken
Vandaag was nog een laatste dagje uitzieken. Ik besloot lichtjes weer meer fysieke activiteit op te bouwen. Ik kuiste mijn kamer en waste wat kleren en voor de rest van de dag werkte ik het rapport voor het project zo goed als af.
11-1: Beetje vanalles
Deze ochtend hielp ik een van de priesters met wat computerwerk, sloot ik aan bij de online vergadering met de partners van het project en deed ik een korte workout. Na de middag had ik een van mijn laatste gesprekken voor het project. Na een klein uur wachten, kon ik mijn vragen stellen aan de land officer van Mutete. Met deze info vulde ik nog enkele gaatjes op in het rapport en erna bezocht ik Nsenga, een van de werkers hier.
12-1: Project afwerken
Deze voormiddag hielp ik een andere priester met een computerprobleem. Daarna hielp ik een van de werkers hout hakken voor de keuken. Het ging al wat vlotter dan de eerste keer, maar ik voel me toch nog steeds een sukkeltje... Maar oefening baart kunst!
Na het middagmaal had ik een laatste gesprek met de verantwoordelijke voor sociale zaken. Ik verkreeg opnieuw nuttige info om het rapport te vervolledigen. Voilà, mijn hoofdtaak in het project zit erop. Dit laat me toe om even vakantie te nemen, tot de andere stagiaires hier zijn. Dan ga ik terug naar Mutete om hen wat wegwijs te maken en te ondersteunen in het project.
13-1: Kigali
Vandaag ging ik opnieuw naar Kigali. Nu echt om mijn visum te verlengen!
Het was de eerste keer dat ik alleen naar Kigali ging, maar het ging verbazend vlot. Niet veel problemen gehad met de taal, omdat er altijd wel mensen in de buurt zijn die Engels spreken en direct te hulp schieten. Ook niet veel problemen met mensen die me te veel aanrekenen omdat ik blank ben. Ik kende de prijzen dus was steevast van plan om gewoonweg een andere mototaxi te nemen wanneer iemand mij te veel zou vragen. Ik koos er ook heel bewust voor om mijn aankopen te doen in een winkel met vaste prijzen, en niet in de straten waar de priesters altijd naartoe gaan, want dat is vaak een heleboel onderhandel-werk (en dus veel te stressvol voor mij: 1. omdat ik de taal niet spreek, 2. omdat ik dat niet gewoon ben, 3. omdat ik de normale prijzen niet ken).
Na het verlengen van mijn visa bezocht ik een vriend die in Kigali woont. We praatten wat bij tot een andere vriend me kwam oppikken om de school waar hij directeur van is te bezoeken. Een kleine maar gezellige school, met kleine klasjes en een individuele aanpak, waar veel weeskinderen opgevangen worden en waar Engels de onderwijstaal is voor iedereen (vanaf 3 jaar). Ze doen erg hun best en de energie spat er van af bij de meeste leerkrachten. Het enige probleem, iets wat elke keer terug naar boven komt hier in Rwanda: geld. Het doet mijn hart breken om te zien hoe zoveel goeie initiatieven zich niet kunnen ontplooien door geldtekort.
Een bezoek aan Kigali is altijd vermoeiend, aangezien de verplaatsing minstens anderhalf uur enkel kost. Niet slim dus, om te beloven om dezelfde dag een familie te bezoeken. Maar ik hield me aan mijn woord. Na een gezellige avond en samen te eten, keerde ik vrij vermoeid terug naar huis.
14-1: Berthile
Mijn laatste dag in Mutete, voor een aantal weken dan toch. Ik bezocht Berthile, een verpleegster waar ik het goed mee doe.
Ik bleef meer dan 3 uur plakken (allemaal in het Frans hé, en 't ging vlot) en erna nam ze mij nog mee naar enkele arme families om hun toiletten te bekijken. Ik nam geen foto's, omdat ik voelde dat ze er al niet erg voor open stonden dat ik een kijkje nam. Ik kan wel een beschrijving geven: van de buitenkant zie je een kleine constructie van bakstenen uit aarde, met al dan niet een dakje erop en al dan niet een doek als deur. De binnenkant is een grote put, bedekt met houten balken, met een gat erin om je boodschap te doen.
Na deze bezoeken ging ik naar huis om daar nog een laatste keer mijn rapport van het project na te lezen om te kunnen doorsturen. Daarna bracht ik nog een bezoekje aan Nsenga.
15-1: Muyanza!
Faustin zou me oppikken om 10u. Ik ontbeet op het gemak, maakte mijn valies en wachtte. Om 10u krijg ik een telefoontje "Notre programme a changé un peu, mais nous allons partir maintenant, nous sommes à Mutete dans une heure." Ach ja, ik was het al gewoon dat Faustin meestal te laat is. Ik besloot nog een wandelingetje te maken in Mutete en wie weet kom ik iemand tegen die ik ken. Toen ik langs de hal passeerde en muziek hoorde, besloot ik een kijkje te gaan nemen. De Christenen waren God aan het eren, en een beetje verderop waren de kinderen aan het dansen. Ze vroegen me om mee te dansen en zo ontstond het volgende filmpje:
Even later vertrokken we richting Muyanza. Na anderhalf uur rijden en een snelle maaltijd, vergezelde ik de priesters en de bisschop naar hun meeting met de sector staff.
Na de meeting stond er een luxemaaltijd op ons te wachten in een chique hotel. "To celebrate", zeggen ze dan. Het heeft me enorm gesmaakt en ik genoot van de gesprekken met de priesters, die duidelijk meer hun best deden om te vertalen dan de priesters in Mutete. Tijd om naar huis te gaan. Een andere priester wilde een lift... Hup, met 4 op de achterbank, dit keer met niet al te smalle mensen... "We're squeezed" zei Joseph, de hoofdpriester van Muyanza, tegen mij. "Yeah but I'm getting used to it." Het was vrij laat toen we terug in Muyanza waren, dus na een klein avondmaal ging iedereen slapen.
16-1: Bezoek
Ondanks de ietwat pijnlijke matras (je kan de veren zo in je ribben voelen duwen), heb ik toch goed geslapen. Na mijn workout ging ik ontbijten en daarna werd ik verwacht in de mis, waar ik mezelf weer voorstelde in het Kinyarwanda. Het komt er ondertussen al vlotjes uit.
Na de mis en een meeting, aten we samen met een heel aantal bezoekers, op z'n Rwandees: op de bank, met ons bord op ons schoot, vind ik best wel gezellig.
Enkele bezoekers bleven nog plakken tot 22u 's avonds. Ik vervoegde hen tot dan en ik genoot ervan! Bijna iedereen kende Engels of Frans, dus ik praatte met verschillende mensen, terwijl de anderen Kinyarwanda spraken op de achtergrond (lees: voorgrond). Er waren vaak mensen die het gespreksonderwerp even vertaalden voor mij en het is gek hoe dit mijn mood zo positief heeft beïnvloed. Ik ging slapen met een lach op mijn gezicht, nagenietende van het leuke weekend.
Mijn excuses voor de late update, maar de 3G was zondag en gisteren quasi onbestaande.
Comments