Dit zal een korte blogpost worden. Zoals jullie al gelezen hebben in mijn vorig post, ben ik ziek geweest op oudejaar. Ik ben vrij snel van de koorts en hoofdpijn afgeraakt, maar ik ben nog een week enorm moe geweest. Daarom bestond mijn week voornamelijk uit rusten, slapen en rustige dingen zoals lezen en wat gemakkelijk computerwerk.
De volgende foto vat mijn week samen, maar voor de geïnteresseerden geef ik eronder toch nog wat meer details.
Deze week zal ik niet opdelen in dagen, aangezien quasi elke dag er hetzelfde uitzag:
Uitslapen; iets rustigs doen, zoals een e-book lezen, muziek luisteren, wat Kinyarwanda leren (ik heb trouwens een handige app ontdekt! AnkiDroid: aan de hand van flashcards en een keuze hoe goed je dit woord al kent, vraagt de app je het woord opnieuw vlak voor je het zou vergeten) en wat hersenloze taakjes op de pc; middagmaal; een uur of 3 slapen; nog wat in bed blijven liggen; avondmaal; onmiddellijk gaan slapen. Ik begon me zorgen te maken omdat ik zo ongelooflijk vermoeid was, maar goed nieuws: ik ben aan het genezen!
Deze week had ik ook een meeting met de KOTIMU-coöperatieve. Gelukkig kon ik daarvoor voldoende energie verzamelen. Ik stelde enkele vragen en een kwartier later was ik al weer thuis.
Daarnaast ging ik nog enkele mensen bezoeken en ging ik met een van de priesters naar Kigali.
"Maar meisje toch, waarom ga jij naar Kigali als je zo vermoeid bent?" Ik hoor het je al denken. Wel, de verklaring is simpel: ik moest mijn visum verlengen, en liefst zo snel mogelijk, want we kenden de procedure niet en wisten dus niet hoe lang het zou duren eer ik mijn nieuw visum heb. Conclusie van deze vermoeiende trip: ik wacht beter nog enkele dagen met het verlengen. "But, do I have to return twice then?" vroeg ik aan de priester. "Yes, it's better like that." Opnieuw, ik hoor het jullie al denken: "Huh, hoezo?" Wel, op die dag wilde ik nog 92 dagen in Rwanda blijven. Een visum is 90 dagen geldig. Waarom ik er op dat moment niet aan gedacht heb mijn vlucht gewoon twee dagen te vervroegen? Goeie vraag, misschien omdat ik nog wat ziek was en er niet voor de volle 100% met mijn hoofd bij was. Jullie zijn al aan het rekenen: 90 dagen? Maar dan blijft ze nóg langer? Inderdaad! Ik heb besloten te blijven tot begin april om de stagiaires (en ook vriendinnen van mij) die komen in februari wat te kunnen rondleiden en ondersteunen. Ik kijk al uit naar hun komst en naar het implementeren van de acties die ik zelf bedacht heb!
Aangezien het niet effectief is en daarnaast ook weerstand kan veroorzaken om te sensibiliseren zolang er een tekort is aan water, zit mijn taak in het project er zo goed als op (ik werk juist nog enkele details in het rapport af). Nu is het wachten op de komst van de watertank en de andere stagiaires, dus daarom heb ik deze maand wat tijd om vakantie te nemen en het land wat te verkennen.
En voor de oplettende lezer die zich afvraagt of ik al in Muyanza ben: ik ben nog steeds in Mutete, maar ik heb toestemming gekregen om vanaf zaterdag 15-1 naar Muyanza te gaan!
Comentários