De eerste drie dagen van de week kon het nog. Ik ging elke dag wel ergens naartoe. Maandag bezochten we, met alle werkers van de community, het meer 'lake Muhazi'. We hebben er allemaal kei hard van genoten! Dinsdag nam ik mijn fiets om wat vragen voor het project naar de gezondheidspost in Gaseke te brengen en woensdag ging ik met een van de priesters naar Byumba om inkopen te doen.
En dan. Donderdag. De coronacijfers waren al even aan het stijgen, maar donderdag was de dag waarop de priesters zelf ook maatregelen begonnen nemen. Ik wou vrijdag iemand gaan bezoeken in Kigali (voor de eerste keer alleen, dus ik keek er stiekem wel naar uit), maar daar dachten de priesters anders over. "As the cases are increasing, and especially in Kigali, I think it's better if we stay home."
En dan. De nacht van donderdag op vrijdag. Keelpijn, hoofpijn en koorts. Ik deed geen oog dicht door de hoodfpijn, nam veel te laat een pijnstiller, kon een klein beetje slapen en werd veel te vroeg wakker. Het spookte door mijn hoofd: COVID? Malaria? Gelukkig voelde ik me vrijdagochtend goed genoeg om naar het gezondheidscentrum te gaan en na twee testen werd ik gerustgesteld: Geen COVID en geen malaria. Wat het wél was, onderzochten ze niet, dus ik ging naar huis om uit te zieken.
"Hoe heb je oudejaar gevierd?", vragen ze dan. "Ziek in bed", zeg ik dan. Gelukkig was ik de dag erna al een pak beter!
En ik hoor het je al zeggen: "ocharme". Neen, niets "ocharme", ik vond het helemaal niet erg. Het is alsof ik hier veel beter ben geworden in de realiteit accepteren.
Mijn excuses voor de kleurloze blog, maar deze week heb ik amper foto's getrokken.
Voor meer info per dag kan je verder lezen onder deze foto's.
27-12: Lake Muhazi
Vandaag stond mijn eerste toeristische uitstapje hier op de planning: een bezoek aan een meer in de buurt, met alle werkers van de community. De priesters zagen het als "This is our Christmas". Ik ben heel blij dat de werkers ook mee mochten, dit is een leuk bedankje voor hen. Eerst gingen we even langs op het seminarie waar een van de priesters nog naar school is geweest en les gegeven heeft. Na een drankje in het salon, gingen we verder naar het meer. We praatten wat, deden wat onnozel met tongtwisters (ja, ik kan een tongtwister in het Kinyarwanda ondertussen!), dronken iets, genoten van het uitzicht en aten frietjes met kip. Daarna was het tijd voor enkele fotootjes en een kort wandelingetje langs het meer.
Op weg terug naar huis bezochten we verschillende mensen, waardoor we vrij laat thuis waren en ik onmiddellijk ging gaan slapen, moe maar voldaan. We hebben er allemaal van genoten!
28-12: Gaseke
Deze morgen besloot ik naar Gaseke te fietsen. Ik wilde nog enkele vragen stellen aan de gezondheidspost daar, in de hoop dat ik nog wat nieuwe informatie kan winnen voor het project. Na enkele taalbarrières gaf ik mijn vragen af aan iemand die wel wat Engels spreekt. De weg terug naar Mutete was uitsluitend bergop. Ik haalde een gemiddelde van 7km/u. Absurd hoe traag iemand kan fietsen… Maar de hoogtemeters verklaren veel.
Ik at vrij laat, ging langs bij de sector office om een afspraak vast te leggen, en probeerde de technieker wat te helpen met het verbinden van de printer met onze laptops. Raar maar waar, dat laatste is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Hij slaagde er slechts in één van de vier laptops te verbinden.
29-12: Byumba
Vandaag moest een van de priesters (Narcisse) naar Byumba om wat aankopen te doen. Ik ging mee omdat hij me beloofde de verlenging van mijn visum aan te vragen. Jammer genoeg was de persoon die wij nodig hadden vandaag niet aanwezig… Na enkele aankopen en telkens lang wachten op de rekening (het is hier blijkbaar vrij omslachtig om een rekening te maken) keerden we terug naar huis.
Onderweg sprong ik nog even binnen bij de naailessen en in de late namiddag leerde ik nog wat Kinyarwanda.
30-12: COVID? COVID!
Zoals jullie hierboven al lazen, zijn ook hier de coronacijfers aan het stijgen, dus besloten we zoveel mogelijk thuis te blijven.
Vandaag deed ik niet veel nuttigs, aangezien ik me fysiek niet al te goed voelde. Ik deed voornamelijk wat computerwerk en wat andere kleine dingetjes, zoals bv. een belletje naar een goeie vriendin in België. In de late namiddag kreeg ik redelijk wat hoofdpijn en begon ik te twijfelen of ik koorts had of niet. 's Nachts werd het duidelijker: ik had zeker koorts. Shit. Corona? Malaria? Algelijk hoe niet veel goeds. Oké, morgen naar het gezondheidscentrum!
31-12: Ziek
Ik heb deze nacht amper geslapen door de hoofdpijn en koorts. Raar genoeg schoot het me pas rond 4u te binnen om een pijnstiller te nemen. Daarna kon ik gelukkig wel een beetje beter slapen.
's Ochtends ging ik, vergezeld door Nsenga, één van de werkers hier, naar het gezondheidscentrum om me te laten testen op COVID en malaria. Gelukkig is het maar een kwartiertje wandelen. Na een heleboel mensen voorsteken (omdat ik blank ben), een uur wachten en enkele telefoontjes van bezorgde vrienden, kwam de opluchting. "Il n'y a pas de COVID et il n'y a pas de malaria." Pfieuw, oké naar huis dan maar. Gaan uitzieken. "Umva!", hoorde ik nog net voor we weggingen. Ik keek om en een vrouw deed teken naar ons om terug te keren. "Haar medicijnen...", legde ze uit aan Nsenga, in het Kinyarwanda. "No I don't want medicine", zei ik. Niet omdat ik het niet vertrouwde, gewoonweg omdat ik vertrouw in mijn afweersysteem. Het verbaasde mij dat de eerste reactie van elke Rwandees die hoorde dat ik ziek was, was: "Did you receive some medicine". Ik hoorde van de priesters dat iemand die een griep heeft onmiddellijk antibiotica meekrijgt naar huis. Blij dat ik geweigerd heb.
In de namiddag werd het erger. Ik lag de hele namiddag op bed met hoofdpijn en koorts. 's Nachts (waarschijnlijk dankzij de pijnstiller tegen mijn hoofpijn) sliep ik super goed én lang.
1-1: Uitzieken...
Na 11u slapen besefte ik dat we 2022 waren. Gelukkig nieuwjaar hé. Hopelijk heeft iedereen goed kunnen vieren. Ik heb het kunnen vieren met een goeie nachtrust, want ik voel me zo goed als genezen!
Vandaag schreef ik nog een beetje aan het project en aan mijn blog, maar stak voornamelijk veel tijd in mijn woordenschat Kinyarwanda. Na het middagmaal praatte ik even met een bezoekster. Daarna belde ik met verschillende familieleden om een gelukkig nieuwjaar te wensen.
2-1: ...en nog eens uitzieken
Ook vandaag hield ik me nog wat rustig, want ik voelde dat ik nog niet volledig gerecupereerd was. Na uit te slapen en op het gemak te ontbijten, nam ik mijn pc erbij om mijn blog van deze week af te maken. De bisschop was op bezoek, dus ik ging even gedag zeggen. Alsof corona alweer niet bestond, zat plots heel de living vol met bezoekers. Oké, als dat mag, mag ik ook een wandelingetje doen met een vriend, veronderstel ik?
En dat deed ik. We hadden een gezellige namiddag met aangename gesprekken, nieuwe paadjes en prachtige uitzichten.
Comments